1,5 εκατομμύριο άνεργοι, 4,5 εκατομμύρια φτωχοί, 1 εκατομμύριο τρέφονται από τα συσσίτια, εργάτες δολοφονημένοι στα πετρέλαια του Λάτση και του κράτους, μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μισθοί πείνας, παράνομες απεργίες, κατασχεμένα σπίτια, εργοστάσια κουφάρια, ο πλούτος της χώρας – λιμάνια, νησιά, αεροδρόμια, ορυκτά, ενέργεια κλπ – να παραδίνονται στα δόντια των αφεντικών, η αστυνομία να βαράει στο ψαχνό, οι αγωνιστές να διώκονται, τα λαμόγια της Χρυσής Αυγής να απελευθερώνονται, οι νεκροί από την πείνα, την εξαθλίωση, τις αυτοκτονίες, τους μαχαιροβγάλτες της χρυσής αυγής, των αφεντικών, να αυξάνονται. Όλοι και όλες να κουβαλάμε κουσούρια στην ψυχή, κατάθλιψη, άγχος, κατάρρευση. Και μια κυβέρνηση συμβιβασμένων αριστεροδεξιών πατριωτών να μας ζητάει να υποταχτούμε σε νέους “έντιμους συμβιβασμούς” με όλους εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την εκμετάλλευση και την κατάντια μας.
Το υποσχόμενο πολλά στους “από κάτω” αυτής της χώρας δημοψήφισμα, παρουσιάστηκε ως η κίνηση της αξιοπρέπειας από την πλευρά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ένα διαπραγματευτικό εργαλείο άμεσης και δημοκρατικής συμμετοχής. Κανείς από εμάς δεν έχαψε στιγμή το παραμυθάκι της αριστερής ελπίδας, και οι λόγοι είναι απλοί.
Λόγος πρώτος: Η περιβόητη ευρωπαϊκή ένωση της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της ισότητας δεν είναι παρά μία ένωση οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που στηρίχθηκε από γεννησιμιού της στην ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, και εργατικής δύναμης. Είναι δηλαδή μία ένωση που κατασκευάστηκε από τα κεφάλαια και τα κράτη για να εκμεταλλευτεί με καλύτερους όρους τόσο τις ευρωπαϊκές εργατικές δυνάμεις, όσο και τις δυνάμεις της εργασίας σε χώρες της Ασίας, της Αφρικής, σε ολόκληρο τον κόσμο.
Λόγος δεύτερος: ο καπιταλισμός τα τελευταία 40 χρόνια βασίζεται στον επιθετικό δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, που πολύ απλά σημαίνει επίθεση στα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων, των “από κάτω” σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, με σκοπό την αύξηση των κερδών του, μέσα από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και του πλούτου της γης.
Λόγος τρίτος: Λόγω των δύο προηγούμενων, καμιά αλλαγή δεν μπορεί να χαριστεί στους καταπιεσμένους του κόσμου αυτού, χωρίς αγώνες και μάλιστα αιματηρούς. Τα παραδείγματα πολλά – Ισπανία, Ελλάδα, Τουρκία, Τσιάπας, Κίνα, ΗΠΑ σε κάθε γωνιά της γης. Όποιος καλλιεργεί αυτή την αυταπάτη στον κόσμο της εργασίας είναι τουλάχιστον επικίνδυνος αν όχι τσιράκι των αφεντικών.
Λόγος τέταρτος: Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε την κυβερνητική εξουσία με κάποιες υποσχέσεις κι έχοντας ως σημαία του μια σειρά αιτήματα προς ικανοποίηση. Τα ψέμματα είναι γνωστά. Θα θυμίσουμε μόνο πως: η καταστροφή στις Σκουριές στη Χαλκιδική από τον Μπόμπολα και τα Καναδικά αφεντικά συνεχίζεται· η ΒΙΟΜΕ – το κατειλημμένο από τους εργάτες του, αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη – συνεχίζει να αγωνίζεται για να βάλει μπροστά τις μηχανές απειλούμενο από τα αφεντικά και τη δικαστική εξουσία· η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3 και η η ΕΡΤ συνολικά παρέμεινε Ανώνυμη (κυβερνητική) Εταιρεία ενώ οι εκπομπές που αφορούσαν κινήματα, αγώνες κλπ κόπηκαν· η κυβέρνηση συνεχίζει το ξεπούλημα του πλούτου της χώρας· τα αφεντικά αυξάνουν τα κέρδη τους και οι προλετάριοι τις ουρές της ανεργίας, των συσσιτίων, και τώρα πια και των ΑΤΜ.
Λόγος πέμπτος: η άμεση δημοκρατία για την κυβερνητική αριστερά είναι ένα απλό άθροισμα δημοψηφισμάτων, γραφειοκρατικών μηχανισμών αντιπροσώπευσης, κομμάτων κλπ. Μία τέτοια αντίληψη εξωραΐζει το κράτος και την αγορά θεωρώντας πως μία “πολιτική” – “από τα πάνω” – αλλαγή στη διαχείριση των ανθρώπων μπορεί να λύσει τα προβλήματα εκμετάλλευσης και υποταγής μας. Η αντιπροσώπευση και η διεύθυνση των “κάτω” από τους “πάνω” συνεχίζει να υφίσταται και επομένως και η εκμετάλλευση και η υποταγή τους.
Η εποχή των παχιών λόγων και αγελάδων τελείωσε. Για όλους αυτούς τους λόγους εμείς επιμένουμε, μόνο ένα συντονισμένο και αυτοοργανωμένο κίνημα των “από κάτω” μπορεί να μας βγάλει από τον αιώνιο κύκλο της εκμετάλλευσης μας. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά: εργατικά σωματεία βάσης, σωματεία ανέργων, συνελεύσεις γειτονιών, αυτοδιαχειριζόμενες συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις κλπ οφείλουν να συντονίσουν τους αγώνες τους στους εξής άξονες:
1. κατάληψη, επανάκτηση, και κοινή χρήση μέσω της αυτοδιαχείρισης όλων των πόρων (εργοστάσια, μηχανήματα, οχήματα, αποθήκες, κρατικά, ιδιωτικά, και εκκλησιαστικά εδάφη, ορυκτός πλούτος, μεταφορές, κλπ) που πρέπει να περάσουν στα χέρια των “από κάτω” με σκοπό τη συντονισμένη παραγωγή και κατανάλωση για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζόμενων, των ανέργων, των παιδιών και των γερόντων.
2. από τη γειτονιά στην πόλη, και από την πόλη στην επαρχία και σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, πρέπει να δημιουργηθεί ένας ομόσπονδος στο χαρακτήρα συντονισμός της λήψης αποφάσεων για το τι και πως παράγουμε, διαθέτουμε, και καταναλώνουμε.
3. Οι συμμετέχοντες οφείλουν να οργανώσουν την αντίσταση τους και την περιφρούρηση των απελευθερωμένων χώρων, δομών και διαδικασιών από τις κρατικές, παρακρατικές και φασιστικές ορδές της τάξης του κράτους και των αφεντικών.
4. Ξεχωριστή έμφαση οφείλουμε να δώσουμε στην αναγέννηση ενός πολιτισμού που κινείται έξω από λάιφ στάιλ, το θέαμα και το εμπόρευμα.
5. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η ομοσπονδιακή οργάνωση των συλλογικοτήτων που θέτουν ως πρόταγμα τους την αταξική κοινωνία της γενικής αυτοδιεύθυνσης ή αλλιώς αναρχία.
Για εμάς το χάος που γεννάει η κρίση του καπιταλισμού και του κράτους απαντιέται μόνο με την αυτοοργάνωση των αγώνων μας. Εκεί βρίσκεται η ουσία της κοινωνίας που θέλουμε και χτίζουμε. Η ελπίδα έρχεται μέσα στους αγώνες μας ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και τους εκφραστές τους, για μια κοινωνία δίκαιων και ίσων δημιουργών. Για τον κομμουνισμό και την αναρχία.
Νάουσα Ιούλης 2015
Σημείο μηδέν